Aziatische Tijgermug: een van de gevaarlijkste invasieve soorten

De tijgermug (Aedes albopictus) is één van de meest gevaarlijke invasieve soorten. Meer en meer is ze terug te vinden, ook in België. In enkele decennia tijd heeft ze de gehele wereld weten te koloniseren.

Wat?

Oorspronkelijk is de tijgermug afkomstig van de regenwouden in Zuidoost-Azië. Sinds de jaren negentig heeft ze Zuid-Europa veroverd en verspreid ze zich ook meer naar het noorden, door de opwarming van de aarde en de zachte winters kan ze hier perfect overleven.

In 2000 is de tijgermug voor het eerst gesignaleerd in België, via de invoer van tweedehandsbanden. Sinds 2013 is ze bijna jaarlijks in ons land aangetroffen (door de invoer van tweedehandsbanden en geluksbamboe.

De volwassen mug vliegt op zich niet ver, zo’n 200 – 500 meter, maar sinds 2018 ‘liften’ ze vaak mee vanuit buurlanden met auto’s en vrachtwagens naar België. Ondanks de vele waarnemingen, is de Tijgermug nog niet ‘gevestigd’ in België.

Herkennen

De mug is veel kleiner dan de gewone huismug, slechts 4 à 5 millimeter groot (maximaal 9 millimeter). Ze is vooral te herkennen aan de witte strepen op de achterpoten en de rug ( 1).

Het laatste deeltje van de achterpoten is wit (2) en ze hebben vijf witte strepen op de achterpoten.

 

Meer informatie over wat het verschil is tussen de tijgermug en andere muggen vind je op de site van muggensurveillance.

Melden

Het grootste gevaar is dat ze verschillende ziekteverwekkers kunnen overbrengen. De tijgermug is een belangrijke drager in o.a. het Knokkelkoortsvirus (Denguevirus), het Zikavirus, Chikungunyavirus en het Westnijlvirus.

In de zoektocht naar een bloedmaaltijd zijn ze ook erg agressief en vormen veel overlast. Doordat ze ook overdag prikken, kunnen bij grote aantallen dat mensen niet meer buiten komen.

Voorlopig is de kans klein dat de Tijgermug in België deze ziektes overbrengt, dus er is nog geen reden tot ongerustheid. Maar belangrijk is dat we de aantallen zo laag mogelijk houden en daar moet iedereen zijn steentje toe bijdragen.

Heb je een tijgermug gezien? Meldt het op de website www.muggensurveillance.be of maak een foto en meldt het bij de milieudienst (milieu@gistel.be).

Wat kan je zelf doen?

Geef ze geen lift

In tegenstelling tot onze gewone steekmug, achtervolgt de Tijgermug je van ’s ochtends tot ’s avonds om je te bijten. Ze achtervolgen je zelfs tot in je auto, waardoor ze vaak meeliften tot in onze streken. Check je wagen, ook na een stop op een snelwegparking.

Verhinder stilstaand water

Elke steekmug, dus ook de Tijgermug heeft water nodig om zich voort te planten. Dit zijn niet altijd grote poelen of vijvers, maar een plasje water in een afdekzeil, in een goot of op een plat dak is voldoende. Open regentonnen zijn ook mooie broedplaatsen, ook al drogen ze soms uit, overleven de eitjes deze droogte, doe daarom volgende preventieve maatregelen:

  • Verwijder/vermijd plasvorming
  • Een emmer of kruiwagen met water niet langer dan een week laten staan
  • Dek watertonnen af met muggengaas, zo kunnen er geen muggen in
  • Reinig je dakgoot regelmatig, zo vermijd je plasvorming
  • Vermijd plasvorming op platte daken door bijvoorbeeld grind of zand te leggen

Investeer in biodiversiteit in plaats van gif

Steekmuggen in het algemeen zijn geliefd door bijvoorbeeld vleermuizen, vissen, vogels, amfibieën, kevers, libellen …

Deze dieren zorgen voor de natuurlijke bestrijding van de muggen en dit op een ecologische verantwoorde manier. Zorg daarom voor voldoende rust- en nestplaatsen voor insecteneters in je tuin:

  • Vogelnestkastjes
  • Vleermuizenkast
  • Insectenhotels

Ga niet zelf aan de slag met bestrijdingsmiddelen, laat dit aan professionals over.

Rood koper, bijvoorbeeld enkele eurocenten, vertraagt en belet de goede ontwikkeling van de muggenlarven. Leg bijvoorbeeld enkele eurocenten in de dakgoot, afvoerputje of een plaats met stilstaand water.

Let wel op indien dit water gebruikt wordt voor levende organismen. Metalen kunnen giftig zijn voor bijvoorbeeld vissen.

Levenscyclus

De Tijgermug heeft stilstaand water nodig om zich voort te planten. Het vrouwtje legt op een vaste ondergrond, net boven het wateroppervlak, haar eitjes. Als de eitjes in contact komen met het water, dan komen de larven uit en gaat de verdere ontwikkeling in het water verder.

Plaatsen met stilstaand water kunnen zijn; oude banden, potjes en schotels, waterreservoirs, emmers, goten, bloempotten …

Ze hebben een groot aanpassingsvermogen;

  • Eitjes zijn bestand tegen droogte en kunnen tot een jaar zonder water overleven
  • Mug heeft een gevarieerd dieet: vrouwtjes voeden zich met het bloed van zoogdieren, reptielen, amfibieën en vogels.
  • De mug past zich aan verschillende klimaten aan, ze verkiest wel eerder warmere temperaturen omdat de levenscyclus sneller voltooid en de vrouwtjes langer leven.
  • De muggen overwinteren in het ei-stadium, hierdoor overleven ze zeer lage temperaturen. Hierdoor kunnen ze zich ook geografisch sneller verspreiden.