Disclaimer: Onderstaande fragmenten zijn transcripties van de opnames. Ze bevatten dus spreektaal. Soms zijn er enkele woorden toegevoegd tussen vierkante haakjes om de leesbaarheid te verbeteren.
Maanbeeld
Het maanbeeld stamt uit de traditie van de steenbomen. [Dat zijn] sculpturen die de hoogte in gaan [zo]als bomen, maar [gemaakt zijn] uit steen. De steenbomen waren oorspronkelijk in sierlijke, lyrisch abstracte vormen opgebouwd, slank en innerlijk verbonden. Ook dit maanbeeld heeft die kenmerken, maar door de jaren heen zijn de organische vormen vervangen door geometrische structuren, cirkels of halve cirkels die verwijzen naar zon en maan, man en vrouw. De vormen worden onderbroken door stukken bewerkte steen die herinneren aan de steen waaruit het beeld komt: een boordsteen van het vroegere station van Moere. Hoofdzaak is de verbinding binnenin de steen tussen al deze elementen, waardoor ze een geheel vormen. Er is samenhang tussen de delen die versmelten tot een stenen levensboom die in dialoog gaat met de omringende bomen, net buiten de dreef.
(ingesproken door Augustijn Vermandere)
Construct
Dit beeld, gemaakt uit een blok Franse kalksteen bestaat eigenlijk uit twee eigenzinnige delen die, hoewel verschillend van vorm en textuur, toch verbonden zijn en met mekaar communiceren. De zwaarte van het beeld wordt versterkt door de open sokkel waardoor het lijkt te zweven
De locatie bij het administratief centrum is relevant en boeiend. Het is immers een plek waar men streeft naar een goeie communicatie met mensen van verschillende strekking, waarden en normen. Ook hier is de verbinding tussen de bewoners een streefdoel.
(ingesproken door Augustijn Vermandere)
Dolmen
Wie is er niet onder de indruk van de dolmens van de Kelten: opstaande, massieve stenen met een reusachtige dekplaat. Zijn het cultusplaatsen of begraafplaatsen? Dat is nog niet duidelijk. In elk geval zijn de stenen en de plaatsen dragers van een bijzondere energie en een bron van inspiratie. Dit dolmenbeeld is niet zomaar een compositie van steun en deksteen, maar een spiegelconstructie van twee dezelfde vormen die met mekaar in dialoog gaan [en] die als het ware samengevoegd zijn maar in werkelijkheid uit één balkvormig stuk arduin gehaald zijn. Zo overstijgt het zijn bron, een Keltisch symbool, om een beeld te worden dat op [zijn] plaats voor de kerk doet mijmeren over onze verbondenheid met de voorouders en met de eeuwigheid.
(ingesproken door Augustijn Vermandere)
Dulle Griet
Dit beeld is een mooi voorbeeld van een wisselwerking tussen abstractie en figuratie. Het wordt een beeld van een vrouw die heel stevig op zichzelf en in de wereld lijkt te staan. De wapperende haren geven een dynamiek aan die vastberadenheid en het open middenstuk suggereert een openheid en kwetsbaarheid tegenover de omgeving en de toeschouwer.
(ingesproken door Augustijn Vermandere)
Hara
Een beeld moet buik hebben zegt men soms, of body: een centraal volume waarrond dan van alles gebeurt. Een Hara [is] zoals de buik van een Boeddhabeeld. Voor de beeldhouwer is het vanzelfsprekend dat hij uit zijn blok steen het maximum aan beeld wil halen en dan [dus] een groot volume als middelpunt neemt. Dit staat in contrast met beelden die van binnenuit leven: vanuit de ruimte die de beeldhouwer opzoekt in het midden van het beeld. In Hara zijn de dragende geometrische volumes aan de buitenkant dienstbaar aan de massa in het midden. Vanuit deze keuzes wordt een beeld geboren. Deze keuzes ontstaan onderweg tijdens het maken. Dit noemt men 'taille directe' beeldhouwen, zonder voorafgaande studie of ontwerp. Het ontwerp is het beeld zelf. Door bij de start de buitenzijden [of] de balkvorm te bewaren, krijg je twee dragende elementen die de Hara in het midden dragen. Zo wordt het zwaarste deel van het beeld lichter omdat het gedragen wordt door die pijlers aan de buitenkant.
De naam Hara verwijst ook naar een belangrijk concept in verschillende Aziatische filosofieën, waaronder het zenboeddhisme en de traditionele Japanse geneeskunde. Het verwijst naar het energiecentrum in het lichaam [dat] vaak geassocieerd [wordt] met intuïtie en vitaliteit.
(ingesproken door Augustijn Vermandere)
Genesteld
Hoe verzoen je het figuratieve en het abstracte in een beeld? Mijn oplossing is om eerst te kijken hoe je uit de steen waar je voor staat een boeiend beeld kunt maken en dan pas de vraag te stellen of het figuratieve er een plaats in krijgt. De kijker kan zich soms makkelijker herkennen in een beeld met figuratieve elementen. In dit beeldhouwwerk zit de vrouwelijke torso letterlijk genesteld in een verder abstract beeld. De vrouw zit niet gevangen in de steen. Door de ruimte rond de figuur wordt de indruk van een veilig onderkomen versterkt.
Wat een beeld echt boeiend maakt is hoe je omgaat met ruimte en massa. Niet bang zijn om grote happen steen weg te nemen als het nodig is [, is belangrijk]. Ook sporen van bewerking van de steen in de groeve bewaren in dialoog met gepolijste vlakken maakt een boeiend beeld.
(ingesproken door Lieven Debrabandere)
Verbonden
In dit beeld ontplooit zich een compositie van onderling verbonden vormen en elementen. De compositie omvat ruwe delen steen, ritmische partijen van boringen [en] een ronde vorm in het midden. Onwillekeurig brengt dit beeld me bij de ruimtelijke indruk die ik kreeg bij het bezoeken van de reusachtige Egyptische tempels met hun complexe binnenruimtes en imposante ingangen.
Het verband tussen vormen, steen en lijnen maar ook wat mensen verbindt, is een thema dat ik in mijn beroepsleven maar ook in mijn beeldhouwen steeds verder verkend en uitgediept heb.
(ingesproken door Lieven Debrabandere)
Wachter
Dit beeld in Franse kalksteen heeft een centrale opening waarrond twee opstaande vormen [staan] en een hoofdvorm die tussen twee schouders zit. Door zijn strenge vormgeving doet dit beeld denken aan een figuur die op wacht staat, iets verdedigt, vandaar de naam. De onderkant is, vooral [aan] de achterkant, zwaarder uitgewerkt en doet vermoeden dat de figuur stevig op de grond rust, voldoende krachtig om een veilige bescherming te bieden.
(ingesproken door Lieven Debrabandere)
Tempel
Een onontkoombaar kenmerk van de kalksteen [is] het ritme van de boorgaten als herinnering van hoe de steen losgekomen is uit de steengroeve. Dit moest ik bewaren. Dit lijnenspel was een geschenk van de steen. Maar hoe maak je daar een beeld van met inhoud? En dan kwam mijn beleving van de eerste aanblik van de tempel in Aboe Simbel mij [plots] te hulp. Om er een beeld van te maken, moet er ruimte komen in de steenmassa. Er moet leven in de steen komen, liefst van binnenuit. Een doorbreken van de ritmische voorkant was de aanzet [en] het offer om binnen in de steen te geraken. Er is ook zijdelings licht nodig en voor je het weet, heb je een architecturale oplossing en groeit achter de gelijnde voorkant een gebouw in steen. Zo komt de beleving die mij overkwam toen ik de tempel binnenging weer tot leven. Achter de vormelijk sterke voorkant ontplooit zich een mysterieuze binnenkant. Door die dialoog [tussen buiten- en binnenkant] ontstaat een boeiend beeld.
(ingesproken door Lieven Debrabandere)
Dissertatie
Dit beeld is een uiteenzetting, een verhaal in steen. Door zijn ritme komt het [beeld] bijna als muziek over. Het is ontstaan vanuit een onevenwichtige blok kalksteen. De sporen van het uitboren van de steen in de groeve waren de aanzet van de dans van de verticalen. Die worden aan de rechterzijde verdergezet en gaan achteraan over in een totaal ander vormenspel: massa’s in plaats van ritmische verticalen om dan links te eindigen in een bijna grafische uitwerking. Zo kan de beeldhouwer hier in één beeld vier verschillende kanten verzoenen en in dialoog laten gaan, wat een boeiend spel is voor de kijker.
(ingesproken door Lieven Debrabandere)
Omringende Bescherming
In dit beeld wordt een stevige, centrale kern beschermd door de omringende cirkel, maar [de kern] blijft toch open en in verbinding met de toeschouwer en de omgeving.
Het materiaal cortenstaal is niet alleen duurzaam, maar het transformeert ook door de invloed van de elementen, net zoals mensen groeien en zich aanpassen aan hun omgeving [en] aan de anderen. Het blijft evenwel zoeken om hierbij de individuele kern en kracht te behouden.
Op deze plek in het park is het ook een oproep om mee de kwetsbare omgeving en natuur te beschermen en te vrijwaren voor vervuiling.
Poëtisch verwoord door Nadine
zorgvuldig bewaakt de wachter de toegang
voorbijkomen lukt maar een enkele keer
want de kwetsbare kern
verdraagt geen pijn
geen aanval meer
(ingesproken door Noël Cornillie)
Beluister opname Omringende Bescherming
Panta Rhei
Uit een imposant stuk kalksteen worden eerst aan de buitenkant stukken weggehaald zodat de beeldhouwer er vat op krijgt. Later gaat hij door de steen en krijgen we een binnenruimte die bevrijdend dominant wordt. Rond die binnenruimte ontstaat een dans van vormen die in mekaar overgaan, vandaar de naam Panta Rhei: alles vloeit in mekaar over, alles is in beweging. Het is een visuele manifestatie van de filosofie van Heraclitus, die ons eraan herinnert dat verandering de enige constante is in ons bestaan. Van de lichte, speelse jeugd komen we in beweging terecht in de stevige, veilige volwassen onderkant waar we hopelijk ons speelse kind nog ontmoeten.
Poëtisch verwoord door Nadine
herfst, zeggen ze
als na zomer
goud en wijsheid
maar wat met het
weemoedig verlangen
naar lente
en pril onervaren
(ingesproken door Noël Cornillie)
Feniks
Dit beeld, vervaardigd uit Carraramarmer, is opgebouwd als een boomstructuur. Het heeft een stam en een kruin die verweven zijn met elkaar, wat de communicatie tussen de twee opgaande vormen benadrukt. Dit kunstwerk is ontstaan naar aanleiding van de uitvoering van de Symphony of Trees van Piet Swerts, die mij vroeg te werken rond het thema van de gekwetste bomen na de Slag om Passendale aan het einde van de Eerste Wereldoorlog.
De Feniks is ook een legendarische vogel die telkens uit zijn as herrijst. Het beeld krijgt een goeie plaats voor het vernieuwde vrijetijdscentrum Zomerloos waar het zijn verhaal van hoop en herstel blijft uitstralen.
Poëtisch verwoord door Nadine
Vuur, aarde, lucht, water, de elementen van de kosmos die de cyclus van het leven bepalen. De zon verschroeit de aarde, laat meren en zee vernevelen en terugkeren als vruchtbaar water.
Wanneer de beeldhouwer de steen bekapt en kwetst, komt de ziel als een feniks vrij, stijgt op in volle fantasie om dan terug neer te dalen in verstilde, verbindende vormen en emotie.
(ingesproken door Noël Cornillie)
Wandelende vrouw
Uit een smal stuk Italiaans marmer uit Carrara bevrijdt zich deze statige, zelfbewuste vrouw. [Het beeld is] geplaatst op een kruispunt van de Groene 62 [en staat] in het zicht van de vele fietsers en wandelaars. De natuurlijke pigmentlijnen bekrachtigen de voortschrijdende beweging van deze figuur die zich bevrijdt uit de steenmassa. Ze geeft misschien antwoord op de vragen die elk van ons zich wel eens stellen: wie ben ik, vanwaar kom ik en waar ga ik naartoe? Of misschien ligt het antwoord in het gedicht uit Tolkiens epos In de ban van de ring, dat vaak gezien wordt als een metafoor voor een einde dat ook een nieuw begin is.
Poëtisch verwoord door Tolkien
De weg gaat verder eindeloos
Vanaf de deur waar hij begon.
Ik moet hem volgen, rusteloos,
Tot ver achter de horizon,
Met rappe voeten tot hij aan
Een grotere weg komt in 't verschiet,
Kruispunt van komen en van gaan.
En waarheen dan? Ik weet het niet.
(ingesproken door Noël Cornillie)
